Widzi, słyszy, czuje, smakuje, dotyka i poznaje... oto jak w prostych słowach charakteryzujemy pewne zdolności psa umożliwiające mu zbieranie informacji z otaczającego go świata. Jednak czy ktoś zastanowił się w jaki sposób pies odbiera wrażenia wzrokowe, słuchowe, węchowe, smakowe czy dotykowe? Oczywiście - podobnie jak u człowieka, tak i u psów dzieje się to za sprawą zmysłów - czyli niezwykłej umiejętności organizmu do odbierania sygnałów z otoczenia i przetwarzania ich na impulsy nerwowe, które biegną wzdłuż rdzenia kręgowego do mózgu i z powrotem.

Odbiór sygnałów z otoczenia odbywa się za pośrednictwem wyspecjalizowanych narządów zmysłów m.in. oczu, uszu, nosa, języka i jamy ustnej czy skóry. Mózg przetwarza je i analizuje, a następnie wydaje polecenia koordynujące pracę całego organizmu. Warto jednak wspomnieć, iż poziom psich zmysłów jest zgoła odmienny od poziomu zmysłów ludzi i niektóre z nich odgrywają w psim życiu nadrzędną rolę, przy niemal całkowitej degradacji ważności innych.

ZMYSŁY SOMATYCZNE (DOTYKU, BÓLU, TEMPERATURY, NACISKU)

Każde szczenię (w przeciwieństwie do człowieka) rodzi się z zamkniętymi oczami (ślepe) i z zamkniętymi przewodami słuchowymi (głuche). Stan taki trwa mniej więcej do 12 dnia życia szczenięcia. W tym okresie szczenię, co prawda może rozpoznawać smak i w bardzo ograniczonym zakresie zapach, ale to przede wszystkim przez bodźce odbierane za pomocą skóry komunikuje się ze środowiskiem zewnętrznym, rozpoznaje bliskość matki, odczuwa ból i zmiany temperatury.

Głuche i ślepe szczenię w pełni uzależnione jest od swojej matki, która w pierwszych dobach życia rozpoznaje komunikując się z nią za pomocą dotyku. Dotyk odgrywa na tym etapie życia szczenięcia istotną rolę. Ledwie narodzone szczenię instynktownie pełza w kierunku matki posiłkując się wrażeniami odbieranymi z  receptorów umieszczonych w skórze, a w szczególności bodźcami zbieranymi przez receptory ciepła, które są rozmieszczone w okolicach nozdrzy. Charakterystycznie unosząc i dość energicznie kiwając główką szczenię usiłuje namierzyć matkę, która dla niego stanowi po prostu źródło ciepła. U dorosłych psów receptory ciepła zlokalizowane w okolicach nozdrzy zanikają albo przestają być aktywne. Prawdopodobnie dlatego, iż zaczynają funkcjonować inne zmysły, które przejmują nadrzędną rolę w odbieraniu bodźców płynących ze świata zewnętrznego i te przestają już być psu potrzebne.

I 2010 I 2011 I 2012 I 2013 I 2014 I